بیماری پای ورزشکار

بیماری پای ورزشکار یک عفونت قارچی است که با زیاد ماندن پا در کفش یا محیط مرطوب ایجاد می شود از نشانه های آن پوسته پوسته شدن پا و درماتیت است و می تواند از طریق زمین، حوله یا لباس آلوده انتقال یابد. این بیماری با سایر عفونت های قارچی مانند کرم حلقوی و خارش جوک یا ژوک (خارش کشاله ران) ارتباط نزدیکی دارد.

بیماری پای ورزشکار دلایل، نشانه ها و درمان آن

بیماری پای ورزشکار (tinea pedise) یک عفونت قارچی _ پوستی است و معمولا در بین انگشتان پا ظاهر می شود. این بیماری در افرادی که به مدت طولانی از کفش های نامناسب و تنگ استفاده می کنند، رخ می دهد. علائم و نشانه های بیماری پای ورزشکار، بثورات یا راش های پوستی خارش دار و پوسته پوسته است.
این بیماری مسری، از طریق تماس با کف (زمین) در مکان هایی مثل استخر ها و باشگاه ها، حوله یا لباس آلوده انتقال می یابد. بیماری پای ورزشکار ارتباط تنگاتنگی با سایر عفونت های قارچی مانند کرم حلقوی و خارش جوک (tinea curis) دارد و می توان آن را با داروهای ضد قارچ درمان کرد؛ولیدر بیشتر مواقع عفونت عود می کند.

علائم و نشانه های بیماری

بیماری پای ورزشکار می تواند یک یا هر دو پا را درگیر کند.
علائم و نشانه های رایج آن عبارتند از:

• پوسته پوسته شدن، پوسته شدن یا ترک خوردگی پوست بین انگشتان پا
• خارش، به خصوص بلافاصله پس از درآوردن کفش و جوراب
• پوست ملتهب که بسته به رنگ پوست شما ممکن است قرمز، ارغوانی یا خاکستری به نظر برسد
• سوزش
• تاول
• پوست خشک و پوسته پوسته در پایین پا که تا بالای پا ادامه پیدا می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر در طول مدت دو هفته، خود درمانی با داروهای ضد قارچ اثر بخش نبود، اگر مبتلا به دیابت هستید و گمان می برید که بیماری پای ورزشکار دارید و یا دارای علائم عفونت یا تورم در ناحیه آسیب دیده و تب هستید باید به پزشک تان مراجعه کنید.

علت اصلی بیماری پای ورزشکار

بیماری پای ورزشکار توسط نوعی از قارچ ها (درماتوفیت ها) پدیدار می شود.
درماتوفیت ها باعث ایجاد کرم حلقوی و خارش جوک می شوند. رطوبتی که در اثر عرق کردن پا در کفش ها به وجود می آید، یکی از علل اصلی رشد این قارچ ها است. این بیماری می تواند از پا به سایر قسمت های بدن سرایت کند، به خصوص اگر قسمت های عفونی پای خود را خراش دهید.

عوامل ایجاد کننده خطر در این بیماری

• استفاده از کفش های بسته
• تعریق زیاد
• به اشتراک گذاشتن وسایلی از قبیل ملحفه، لباس یا کفش خود با فردی که عفونت قارچی دارد.
• راه رفتن با پای برهنه در مکان‌های عمومی مانند رختکن، سونا، استخر، حمام و دوش که باعث گسترش عفونت می شوند.

عوارض ناشی از این بیماری قارچی

عفونت پای ورزشکار می تواند به سایر قسمت های گرم و مرطوب بدن سرایت کند.
عموما عفونت از پاها به کشاله ران سرایت می کند. خارش جوک اغلب توسط همان قارچی ایجاد می شود که منجر به بیماری پای ورزشکار می شود. گاهی اوقات بیماری پای ورزشکار می تواند موجب به وجود آمدن عفونت های باکتریایی شود.

تشخیص و تفکیک بیماری پای ورزشکار از سایر عفونت ها

پزشک می تواند به سادگی با نگاه کردن به وضعیت شما، بیماری پای ورزشکار آن را تشخیص دهد. برخی از انواع این بیماری، شبیه پوست خشک یا درماتیت هستند. برای کمک به تایید تشخیص و یا رد آن، پزشک می تواند از ناحیه آسیب دیدهبه اندازه یک خراش پوستی برای آزمایش در آزمایشگاه، نمونه بگیرد.

نحوه درمان پزشکی

اگر درمان بیماری پای ورزشکار به داروهای بدون نسخه (آزاد) و خوددرمانی جواب ندهد، می توانید از کرم یا پماد قوی با توجه به دستور پزشک استفاده کنید. پماد هایی مانند کلوتریمازول (Lotrisone)، اکونازول (ایکوزا، اسپکتازول) یا سیکلوپیروکس (Loprox, Penlac) از جمله پماد های قوی برای درمان این بیماری‌ اند. اگر عفونت جدی‌ تری دارید، پزشک ممکن است قرص‌های ضد قارچ مانند تربینافین Lamisil) ) یا ایتراکونازول (Sporanoxیا(Tolsura را تجویز کند و یا این که بیمار را ترغیب به استفاده ازداروهای موضعی و خوراکی کند.

روش های ساده برای جلوگیری از ابتلا

این نکات می تواند به شما کمک کند تا از ابتلا خود به بیماری پای ورزشکار و سرایت آن به دیگران جلوگیری کنید.

اجازه دهید هوا از بین پاهایتان عبور کند.
در صورت امکان، صندل بپوشید تا هوای بین پاهایتان تا حد امکان رد و بدل شود.

روزانه پاهای خود را با استفاده از آب گرم و صابون بشویید. پس از شستن پاها به ویژه بین انگشتان پا، آن ها را به خوبی خشک کنید.

جوراب ها را مرتب عوض کنید.
اگر بیشتر اوقات پاهای شما عرق می کند، جوراب های خود را حداقل یک بار در روز عوض کنید. جوراب های ضد رطوبت، مانند جوراب هایی پنبه ای نسبت به جوراب های نایلونی به خشک نگه داشتن پاهای شما بیشتر کمک می کنند.

از یک جفت کفش جایگزین استفاده کنید.
استفاده از کفش های مختلف در روز، به کفش شما بعد از هر استفاده فرصت خشک شدن می دهد.

در مکان های عمومی ماند مکان های زیر با پوشیدن صندل یا کفش ضد آب از پاهایتان محافظت کنید.

• استخرهای عمومی
• باشگاه ها
• رختکن ها
• محل دوش گرفتن در تمام مکان های عمومی

از عوامل خطر برای گسترش بیماری پای ورزشکار آگاه باشید.
اگر با دیگران زندگی می کنید، کفش یا ملحفه و حوله شسته نشده را با همدیگر به اشتراک نگذارید.